Quantcast
Channel: Thirteen Asset Management » frank olgers
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4

Vicieuze Cirkel

0
0

Pfäffikon SZ, Switzerland – Voor de financiële leek valt het vandaag de dag allemaal niet meer te bevatten. Sinds dat Alan Greenspan – het voorlaatste opperhoofd van de FED – ons waarschuwde voor “irrational exuberance” spoot de Dow Jones stoïcijns zo’n 4500 punten door tot op heden. Aan de andere kant ploetert u verder in de polder en wordt u aan alle kanten gekneveld. Ik ben heel benieuwd hoe uw adviseur bij de bank u dat allemaal netjes gaat verklaren en de juiste argumenten aandraagt.

Ik neem u mee naar Latijns Amerika in het jaar 1980. Jaren van veel te veel lenen zijn inmiddels verstreken en pogingen om nieuwe leningen te plaatsen wordt met de maand lastiger. Medio augustus van het jaar 1982 barst eindelijk de bom. Mexico kondigt plotsklaps aan dat ze niet langer aan haar verplichtingen kan voldoen en daarmee was de beroemde schuldencrisis uit de jaren tachtig van de vorige eeuw een feit.

Corruptie viert Hoogtij
De ruim acht jaar die volgden hadden de typische kenmerken waar alle insolvente landen mee worstelen. De werkloosheid loopt op, steeds meer bedrijven sluiten hun deuren en de rijke elite sluist haar rijkdommen naar veilige oorden. De politieke instabiliteit neemt vervolgens toe, corruptie viert hoogtij en banken trappen steeds meer op de rem om nieuwe initiatieven van ondernemers te financieren.

Deze ontwikkeling maakt het probleem logischerwijs nog wat groter. De schuldencrisis zorgt er voor dat de groei significant vertraagd en dat de schuld nog verder oploopt. En daarmee zijn we aanbeland bij de bekende vicieuze cirkel.

Een periode van jarenlange discussies volgden waarbij politici en centrale bankiers van alles beloofden. Er was volgens de heren genoeg tijd om de economie te hervormen om vervolgens alle schuld weer onder controle te krijgen. De realiteit bleek weerbarstiger. De omstandigheden bleven zich verslechteren. Pas in 1989 viel het kwartje dat de schulden nooit meer terug betaald zouden kunnen worden. In 1990 kondigde Mexico aan dat het een formele schuldreductie was overeengekomen van 35 procent. Vrijwel ieder land in de regio volgde daarna snel met een soortgelijke regeling. Het gevolg was dat de politieke stabiliteit terug keerde en er weer ruimte was voor gezonde economische groei.

Hetzelfde verhaal in Europa
Bovenstaande komt u inmiddels – naar ik aanneem – bekend voor. Europa bevindt zich eigenlijk in een soortgelijke situatie. Ik zal u niet vermoeien met de onderliggende redenen en het verder uitblijven van daadkrachtig ingrijpen destijds. Daarover kan ik een column alleen al eenvoudig vullen.

Veel Europese landen zullen hun schulden simpelweg niet kunnen terug betalen, ook al doen politici – zoals onze eigen Jan Kees de Jager destijds – u anders geloven. Wat eigenlijk meer impact heeft is dat de schuldenlast steeds strakker om de nek van het desbetreffende land komt te zitten waardoor de economie telkens wat verder krimpt. In vrijwel iedere schuldencrisis trappen werkgevers en werknemers – met name uit de middenklasse – vol op de rem. Daar komt bij dat politici zich over het algemeen op een manier gaan gedragen die de schuldenlast alleen maar verder op doet lopen.

Hardnekkig
Diezelfde politici dringen vervolgens aan op allerlei maatregelen en voorspellen – ook nu weer – dat de krimp zal stoppen en groei binnenkort zal beginnen. Wel nu, dan hebben deze politici weinig besef van de geschiedenis van een schuldencrisis. Laat staan het proces dat een schuldencrisis steeds dieper en hardnekkiger maakt. Daarom kleunden ze in het verleden met nauwkeurige precisie iedere keer mis en zullen ze dit in de toekomst naar alle waarschijnlijkheid ook weer gaan doen.

Ik denk dat de sleutel voor het oplossen van de crisis in Duitsland ligt. Wanneer de Duitsers hun zin krijgen en genoeg kapitaal beschikbaar stellen kan de pijn gepakt gaan worden. Europa zal simpelweg geen groei laten zien als er geen permanente oplossing komt voor haar schuldprobleem. Tot die tijd blijft meer economische pijn uw leven regeren. Tevens zal de werkloosheid nog verder oplopen en zullen nog meer bedrijven het loodje leggen. De sociale impact zal immens zijn. Het zou ondergetekende niet verbazen als pas over een decennia deze periode achter ons gelaten kan worden.

Rest mij u, ondanks de wat sombere visie, een goed weekend toe.


Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.


Viewing all articles
Browse latest Browse all 4

Latest Images

Trending Articles





Latest Images